De komende weken gaat gemeente Maasgouw op zoek naar het verhaal van Maasgouw. En daarvoor heeft zij uw hulp nodig!
Het verhaal van Maasgouw bestaat uit een verzameling van belangrijke historische onderwerpen, personen, gebeurtenissen, objecten en archeologische vondsten. Samen vormen zij een canon van de geschiedenis van gemeente Maasgouw.
Verhaal 8: Vrouwen aan de macht
Thorn was 8 eeuwen lang een vrouwenbolwerk. Hier had het ‘zwakke’ geslacht de macht.
Het stift van Thorn werd rond het jaar 1000 gesticht en werd al vrij vroeg een vrouwenklooster. Enkele mannen (eerst ‘broeders’ en later ‘kanunniken’ genoemd) verrichten als priesters begeleidende werkzaamheden. De stiftdames volgden, naar gebruik in die tijd, de kloosterregel van Benedictus, maar die interpreteerden ze wel vrij. Zo leefden ze allerminst in armoede en verbleven ze niet voortdurend in het klooster. In Thorn leefden de stiftdames vooral een luxueus leven, vroomheid kwam pas op de tweede plaats, al was deelname aan de godsdienstige vieringen wel verplichte kost.
Maar de Thornse stiftdames waren dan ook geen nonnen: het waren dames van hoogadellijke afkomst. Om in het stift opgenomen te worden moesten ze bij hun intreding maar liefst 8 en later zelfs 16 adelskwartieren overleggen. Dat betekende dat niet alleen hun ouders, maar ook hun grootouders, overgrootouders én betovergrootouders allemaal van adel moesten zijn. Het gevolg: in het stift was alleen plek voor de elite van de hoge adel, die in Thorn hun (nog) ongetrouwde dochters onderbracht. Ook de kanunniken waren meestal afkomstig uit adellijke families.
Vrijwel alle abdissen en stiftdames kennen we van naam, bijvoorbeeld: Benedicta (de eerste abdis), Josina Walburgis (die werd geschaakt door haar minnaar) en Cunegonda van Saksen (de laatste abdis).
Helaas is er buiten de Abdijkerk tegenwoordig niet veel meer over van het luxueuze paleis en de kloostergebouwen. Wel kun je op en rond de Abdijkerk nog de monumentale ‘herenhuizen’ zien waar de stiftdames en de kanunniken woonden.