De komende weken gaat gemeente Maasgouw op zoek naar het verhaal van Maasgouw. En daarvoor heeft zij uw hulp nodig!
Het verhaal van Maasgouw bestaat uit een verzameling van belangrijke historische onderwerpen, personen, gebeurtenissen, objecten en archeologische vondsten. Samen vormen zij een canon van de geschiedenis van gemeente Maasgouw.
Mogelijke verhalen
De komende weken worden elke week mogelijke verhalen gepubliceerd. Deze week vindt u er hieronder één. Graag horen wij wat u van deze verhalen vindt. Bent u het ermee eens of oneens als deze onderdeel worden van het verhaal van Maasgouw? Heeft u nog aanvullingen? Of heeft u andere ideeën over wat er in het verhaal van Maasgouw terecht moet komen? Laat het ons weten en stuur een e-mail naar erfgoed@gemeentemaasgouw.nl.
Verhaal 10: Het witte stadje Thorn
Eind 18e eeuw waaide er een revolutionaire wind door Europa. Eén van de vele veranderingen die de Franse revolutionairen meebrachten was de opheffing van alle kloosters. Ook het vrouwenstift van Thorn werd in 1797 opgeheven. De abdijgoederen werden verbeurd verklaard en de abdijgebouwen, op de stiftskerk na, werden afgebroken. Zo eindigde 8 eeuwen rijke abdijgeschiedenis in een roemloos slotakkoord.
Na de opheffing van de abdij brak er een tijd van grote armoede aan. Om toch aan werk te komen, verhuurden veel Thornaren zich als dagloners. Meestal was dat werk in de landbouw. Later trokken veel Thornaren ook naar Duitsland waar eind 19e eeuw veel steenbakkerijen werden gebouwd. Daar werkten ze dan ook als ‘brikkebekker’: bakker van bakstenen.
Kaart van Thorn
Door de opheffing van het stift stonden de chique huizen van de stiftdames opeens leeg. Natuurlijk namen anderen er snel hun intrek, maar niet zonder ze drastisch aan te passen. De Franse regering hief namelijk belasting op ramen en deuren: hoe meer en groter je huis er had, hoe hoger de belasting. De arme Thornaren konden die belasting niet betalen en dus maakten ze de ramen kleiner of zelfs helemaal dicht.
Ook waren er reparaties nodig aan de vaak eeuwenoude panden. Om die op een ooglijke manier weg te moffelen werden gevels wit geverfd waardoor deze littekens van armoede zo goed als mogelijk aan het oog werden onttrokken. En zo ontstond gaandeweg het witte stadje.