Tijdens mijn vakantie hoorde ik van een collega hoe hij de goddelijke voorzienigheid vergeleek met een tomtom. Een soort moderne parabel. Ik wil u die vergelijking niet onthouden, want er zit veel in. We herkennen er Gods barmhartigheid voor ons in, zoals Jezus ons die heeft getoond.
In de auto toetsen we onze bestemming in het navigatiesysteem in en deze leidt ons over vele wegen naar ons doel, waar we dan mogen horen “u hebt uw bestemming bereikt.” Onderweg geeft de tomtom aan: rechtdoor, naar links of naar rechts, op de rotonde de tweede afslag nemen, nu omkeren alsjeblieft, enz. En als we afwijken van de voorgestelde route, kiest het navigatiesysteem automatisch een andere route om toch goed aan te komen, al duurt het dan langer. Wordt het te gek, dan klinkt het “de route wordt opnieuw berekend.” En ook dan kunnen we onze weg voortetten. Telkens opnieuw.
Zo is het ook met ons leven. God heeft een plan met ieder van ons, Hij heeft een doel voor ons. In ons geweten laat Hij ons aanvoelen hoe we bij dat doel aankomen; hoe we moeten handelen. En tegelijk blijven we vrij om dan de juiste weg of een omweg te kiezen. Waar we eigen wegen gaan, herrekent Hij als het ware onze route en krijgen we nieuwe mogelijkheden. We bereiken ons doel niet zo rechtstreeks en gemakkelijk als had gekund, maar we zijn niet verloren. God is barmhartig en biedt ons nieuwe kansen. Hij heeft zijn plan met ieder van ons, maar houdt rekening met onze eigen koers. En Hij herrekent de route om goed aan te komen. Hij toont die telkens opnieuw, maar het is aan ons of we die ook nemen …
Wim Miltenburg fso, pastoor-deken
