ML5 is er in geslaagd een samenwerking aan te gaan met Sabina van Cruchten – Huyskens. Ze is daarmede de eerste vrouwelijke columniste van ML5. Vanaf vandaag kunt u regelmatig een van haar columns lezen op de website en de facebook pagina van ML5.
Sabina trapt af in haar eerste column “Even het Roer om” met “van reizen naar schrijven”. U mag er van genieten.
Het zal niemand ontgaan zijn dat mijn mooie reisberoep de afgelopen maanden een totaal andere dimensie heeft gekregen. Wat velen niet weten is dat er keihard gewerkt is door mijn vak (lot) genoten en dus ook door mij. Geen probleem hoor, want wij houden van wat wij doen, wij streven naar perfectie en vakmanschap voor onze klanten, ten alle tijden. Dus ook als het even minder gaat.
Dit laatste is trouwens een understatement, want wat heeft de reisbranche te lijden!
Vanaf maart tot nu zijn wij volop bezig geweest. Eerst met het repatriëren van mensen, daarna voornamelijk met omboeken van reizen naar 2021 (want dat kan zeker!) en met alle (nieuwe) administratieve werkzaamheden. Gelukkig zijn een paar reizen wel doorgegaan, maar die aantallen mogen geen naam hebben.
Een ding is zeker: reizen uitzoeken en boeken is vele malen leuker.
Nu met de “tweede golf”, de meeste landen “op oranje”, het najaar en de winter in zicht, merk ik dat mijn agenda vrijwel leeg is. Nog wat resterend administratief werk en dat is het. Ineens heb ik tijd.
Tijd voor mijn tweede passie misschien? Schrijven. Iets wat ik al vanaf de middelbare school heb willen doen, maar keer op keer heb uitgesteld. Waarom? De angst voor het onbekende? Het risico dat het niets wordt? Gek natuurlijk, want schrijven en creatief omgaan met taal zit in mijn familie, dus misschien ook wel in mijn genen. Mijn vader, Pierre Huyskens, was een journalist met een gouden pen, een taalkunstenaar zelfs. Mijn oom Jan, heeft mooie liedjes en teksten op zijn naam staan, en mijn zusje Nathalie bewijst met haar teksten, keer op keer dat ook zij erfelijk belast is.
Toch maar eens luisteren naar dat stemmetje in mijn hoofd dat al mijn hele leven zegt “begin nu toch te schrijven”. De afgelopen weken heb ik er vaak en veel over nagedacht. Maar dus weer alleen gedacht en nog steeds niet begonnen.
Afgelopen vrijdag gaf de doorslag. Toen heb ik het laatste telefoongesprek gevoerd met een lieve vriendin en collega van mij. Die andere vreselijke ziekte, waar niemand het in deze tijd nog over heeft, dwong haar vanwege de pijn, en omdat ze geen vooruitzichten meer had, tot de aller moeilijkste beslissing ooit. Inmiddels is zij overleden, te jong en met nog zoveel plannen en een onafgemaakte bucketlist.
Ik draag dit eerste stukje op aan deze lieve vriendin. Haar overlijden deed mij beseffen dat je de dingen die je wilt doen niet uit moet stellen. Oké, misschien werkt het niet, maar dan is er nog geen man overboord.
Ik ga in ieder geval voor het betere scenario; dat het een goede keuze blijkt te zijn! Maar wat de eindconclusie ook wordt, ik heb het in ieder geval geprobeerd, en daar gaat het om.
Ik ben van plan om met regelmaat een stukje te plaatsen op social media. Gewoon over zaken die bij me opkomen en mij bezig houden. Uit het leven gegrepen zal ik maar zeggen, want die zaken leveren volgens mij de mooiste verhalen op.
Graag deel ik deze verhalen met jullie. Daarom nodig ik iedereen die het leuk vindt uit om ze te lezen.
Sabina