De Limburger heeft vrijdag ‘Corona in Limburg’ gepresenteerd. Het 280 pagina’s tellende boekwerk geeft een indringend beeld van de manier waarop corona de provincie binnenkwam en nu al meer dan een jaar het dagelijks leven beheerst.
Ziekenhuisdirecteur David Jongen (links) en mede-samensteller Serge Sekhuis bekijken het boek Foto: Rob Oostwegel
Een van de eerste foto’s in Corona in Limburg is treffend voor een boek dat een tijdsdocument is geworden. Het is een foto uit de carnavalsoptocht van Heerlen op het moment dat corona nog ver weg lijkt. ‘Vaccinatieshotje’, heeft een einzelgänger geschreven op een krijtbordje boven een flesje Corona-bier dat hij vasthoudt in de stilte voor de storm. En hij lacht er nog onbekommerd om.
Maar hoe verder je komt in het chronologisch samengestelde boek, hoe meer het lachen je vergaat. Februari wordt nog gedomineerd door Wuhan, de Noord-Italiaanse Alpen en Langbroich; namen die inmiddels onlosmakelijk verbonden zijn met corona-uitbraken, van ver weg naar dichtbij. Maar in maart registreert Limburg dan toch zijn eerste coronapatiënt in Geleen. „Dit boek laat zien hoe het begon, hoe snel het om zich heen sloeg en hoe het levens verwoestte. Niets is meer zoals het begin 2020 was”, schrijft hoofdredacteur Bjorn Oostra in zijn voorwoord. „En het wordt ook nooit meer zoals het was.”
Exclusief
Corona is Limburg binnengedrongen en gaat niet meer weg. De Limburger formeerde al snel een verslaggeversteam dat zich tot op de dag van vandaag exclusief concentreert op de coronaverslaggeving online en voor de krant. Het team doet nu al veertien maanden lang vanuit alle denkbare invalshoeken dagelijks verslag van corona-ontwikkelingen in de eigen provincie. De redactie schrijft doorlopend over de grootste crisis in onze provincie sinds de Tweede Wereldoorlog.
De journalisten Kitty Borghouts, Serge Sekhuis en Roel Wiche selecteerden uit die enorme hoeveelheid informatie ruim zestig tot de verbeelding sprekende krantenproducties die nu terug te vinden zijn in een blijvend tijdsdocument. „De krant gaat na een paar dagen meestal bij het oud-papier, maar dit boek zal er altijd blijven”, zegt Sekhuis die het boek vrijdagmiddag in het hoofdkantoor van De Limburger in Sittard aanbood aan onder andere ziekenhuis-directeur David Jongen van Zuyderland. Die reageerde: „De dagen gaan zo snel voorbij. Soms denk ik dat ik tien keer intenser leef dan voor corona. Je vergeet dan zo veel. Dan is het goed om dit boek erbij te pakken en het na te lezen.”
Aan Sandra Helledoorn uit Maastricht werd het boek eveneens uitgereikt. Zij is de dochter van de ‘levenslustige’ Leny Helledoorn (‘nooit griep, nooit verkouden’) die in maart 2020 op 84-jarige leeftijd als eerste patiënt in het MUMC+ in Maastricht overleed aan de gevolgen van corona. Verslaggever Roel Wiche hield destijds een interview met de dochter van Leny. Voor het eerst kreeg iemand die in onze provincie overleed aan corona een gezicht.
Lockdowngekte
Er zouden nog vele trieste, maar ook hoopgevende producties volgen. Een reportage die de redactie schreef over het zwaar getroffen Kessel – ‘het Wuhan van Limburg’ – is nu opgenomen in het boek. Datzelfde geldt voor verhalen over illegaal feestende jongeren, lockdowngekte bij de kapper en een verhaal over een musicalster die elke dag voor zijn doodzieke moeder zingt en er – dankzij dat – weer bovenop kwam. De redactie schrijft over kerkelijk zangkoor Sint Martinus van Gronsveld waar het gouden jubileumjaar een zwarte rand krijgt door het overlijden van veel te veel leden en familieleden. Het boek beschrijft de kortere lontjes naar ziekenhuispersoneel waar eerst nog applaus klonk, schrijft over de impact van de crisis op het onderwijs en gaat in op de manier waarop we (thuis)werken.
Liefdevol
Een toelichting verdient tenslotte zeker ook de foto op de omslag van het boek. We zien de handen van coronapatiënt Piet Franssen uit Tegelen liefdevol gevouwen worden door een verpleegkundige. De foto is er een uit de serie die fotograaf Kees van de Veen van NRC Handelsblad maakte op de intensive-care-afdeling van het Wilhelminaziekenhuis in Assen. Hij volgde de 73-jarige man uit Tegelen die besmet was geraakt met het coronavirus. Vrijdag 16 april was het precies een jaar geleden dat Piet Franssen overleed, een jaar en een maand nadat zijn vrouw eveneens aan het virus was bezweken.
Bron artikel: Dagblad De Limburger