Twee wekelijks schrijft Jules Zollner in de rubriek BLIK UIT HET VENSTER een aansprekende column over zaken uit Midden-Limburg. U mag er van genieten.
De bruine Koning van de Mariahof
Opeens, per blikseminslag, een tijd van een seconde, stond hij daar.
Midden op het pad. Prachtig verlicht door zonnevlekjes. Bomen en struiken.
Roerloos. Onbeweeglijk. Licht guitige blik, nieuwsgierig. Prachtige,mooi roodbruine pluimstaart. Een beeld om nooit te vergeten. Dertig meter afstand. Het leek net een herdershond.
Ik hoefde nog niet naar de rem te KIJKEN. Ik stond al stil.
Totaal onbeweeglijk. Daar heb ik me in getraind. Als een standbeeld. Niets bewoog.
Het was prachtig weer. Ik dacht: “ik mag hier op de plaats vastroesten. Maar ik beweeg niet. Voor mijn part duurt het een uur.”
Ik wist dat ik nog niet met een vingertop hoefde te bewegen.
M’n cameraatje zat in m’n broekzak. Dat was vijf centimeter vanaf m’n hand.
Het zou me nooit lukken.
Rustig stonden we naar elkaar te kijken. Roerloos. M’n ogen bewogen nog niet eens.
Het zou me niet lukken een foto te maken. Een foto uit duizenden. En die groot ophangen in de kamer. De natuurplaat van je leven. Die kans krijg je maar één keer.
Het duurde twee minuten.
“Ik kan hem achterna gaan. Dat is het enige,” dacht ik.
Ik knipperde één keer, heel licht, heel snel, met de ogen.
En tsják. Weg was hij. Ik zag nog net zijn sierlijke sprongen. Alsof hij de grond niet raakte. Het laatste puntje van zijn prachtige wuivende dansende staart.
Ik reed een grote boog, een heel stuk er omheen. Dwars door de natuur en niet meer over de paden. Nergens meer te zien. Totaal verdwenen. Dat verwachtte ik al. Zij kennen de weg.
Rondom het Vossenven nabij Stramproy net over de Belgische grens zitten heel wat vosjes. Je komt er bijna altijd een of twee tegen. Het is een prachtig gebied. Je ziet geen enkele kerktoren. Geen herkenningspunt. Je kunt uren dwalen. Het is “de witte vlek op de kaart” van Midden- en Noord Limburg. Wegen en paden staan nergens op aangegeven. Je moet lopen en fietsen op het kompas. De telefoon heeft geen bereik. Vanuit Stramproy worden regelmatig georganiseerde verkenningstochten gehouden. Het is er volkomen stil. De lucht en natuur zijn glashelder en zuiver. Geen enkele vervuiling.
De Peel- en Kempen uitlopers in dit gebied zijn van een hartstochtelijke schoonheid.
Mijn centrale punt om te starten is steeds de Mariahof aan de Luysenweg tegenover Bree / Beek. De plaatselijke VVV “het Natuurpunt”. Daar begint de tocht met een broodje en een beker koffie. Op het eind van de dag rijd ik op m’n gemak weer terug. Over Lozen en eindeloos langs de Zuidwillemsvaart tot in Zuid Limburg. Slapen in m’n eigen bed. Genieten van het aardse bestaan. Met volle teugen.
Over een paar weken begint voor iedereen in Nederland de vakantie.
Veel Nederlanders waaronder ook bewoners van het ML5 http://www.ml5.nl verspreidingsgebied gaan niet meer ver weg. Uren in de auto zitten of in het vliegtuig en veel tijd en geld kwijt zijn aan alleen het reizen heen en terug. Dat willen de mensen niet meer. De tijden zijn er niet meer naar. Er komen heel wat bezuinigingen op ons af.
Dan moeten we het anders doen.
De mensen uit Zuid-Limburg (opvallend veel!), en uit de Maasgouw, Roermond, Heythuysen, Beesel, het gebied van ML5, zetten hun tent of camper neer in Gendringen, een prettige camping, juist onder Bree / Beek / Bocholt. Het volk is gemoedelijk. De cafeetjes en terrasjes zijn gezellig. Op vrijdag is het marktdag. Er zijn dingen te koop die in Nederland al lang niet meer mogen. Stekkerfittingen. Koppelbare verdeelstekkers. Al m’n reparatiesetjes heb ik daar gekocht. En nog veel meer. Bocholt heeft een eigen brouwerij: Martens. Het bier lijkt op Cristal, van Alken. De café’s hebben binnen grote spiegels en gouden krullen.
De ANWB camping Vosseven in Stramproy is een beetje duur maar dat gaat natuurlijk ook. Wie het helemaal goed wil hebben maar een beetje lui, comfortabel en verwend wil worden gaat naar de grote camping aan het kanaal in Lommel.
Dat is constant alle dagen feest, op 40 kilometer afstand van Roermond.
’s Morgens om 9 uur rijd je thuis weg en om 12 uur staat je tentje. Loop je in Bree voedings inkopen te doen. Twee uur later maak je de eerste oriëntatietocht aan de Mariahofstraat van het meertje het Vosseven. Het Natuur steunpunt. Neem kaart en kompas mee.
De schoenen vallen je uit van verbazing. Dit zijn de natuur uitlopers van de Peel en van de Noord Kempen. De streek en het rayon waar vanuit Egbert Houben uit Thorn, sportleraar van St. Ursula in Horn, de trainingslessen en natuurkampen (de “Giro”!) hield voor de jeugd, en ieder ander die mee wilde gaan. Hij hield er ook nationale wedstrijden: Survival Zipwire Outward Bound voor gevorderden. Ik ben vaak meegegaan. Honderden foto’s gemaakt.
Voor mensen die dicht bij huis willen blijven en er dadelijk in een totaal andere, op en top fascinerende vakantiewereld terecht willen komen en er twee weken volkomen fit uitgerust en ontspannen tot in de topjes van hun tenen willen leven, is het Stramproyer Broek tussen Bree, Beek, Bocholt en Weert het Beloofde Land van de Vakantietoekomst. En van de Verborgen Dromen.
Blijf ver uit de buurt van de Noliko in Bree. De gistings-vijver ruikt niet aangenaam.Veel plezier en prettige vakantie!
Ik kom wel eens kijken als jullie er zitten.
Hartelijke groet!
