Omdat het Limburgs bloed stroomt waar het niet gaan kan, toch nog even doorborduren op mijn vorige column “vastelaovesgeveul”. Een ander zeer belangrijk fenomeen rondom de vastelaovend is namelijk het weer.
De doorgewinterde vierder laat zich niet weerhouden door welke weeromstandigheden dan ook, maar regen en zware windstoten worden gevreesd. Uiteraard is vastelaovend-Limburg niet voor een gat te vangen. Sinds jaar en dag brengen de diverse vastelaoves verenigingen traditiegetrouw een droogworst (cervelaat) naar de zusters van de Carmelitessen.
Met veel cachet worden de worsten aan de zusters overhandigd en in ruil bidden de zusters tot Santa Clara. Zij doet vervolgens de rest en zorgt voor mooi weer tijdens de vastelaoves dagen. Tenminste dat is lange tijd goed gegaan. De laatste paar jaar zijn de gebeden niet helemaal verhoord. Misschien vinden de zusters ons niet meer katholiek genoeg in Limburg?
Terwijl ik deze column schrijf is Nederland ook in de ban van het weer. Ons land ligt bedekt onder een witte laag sneeuw. Ongekend, want het is écht winter. De temperatuur ligt ruim onder het vriespunt en heel even gaat het journaal over iets anders dan “het virus”. Ook de koorts die hierin vele gevallen mee gepaard gaat, verliest het van die andere typisch Nederlandse koorts; schaatsen!
Zelfs in de Tweede kamer is het onderwerp van gesprek, want uitgerekend in een tijd dat 1,5 meter en weinig mensen bij elkaar essentieel zijn, groeit het ijs misschien wel tot Elfstedentocht dikte…zal nog wel een discussiepuntje gaan worden. Maar wat mij betreft:”geine vastelaovend ouch geine Elfsjtede toch”!
Maar goed, eindelijk is het weer eens winter in Nederland, en het ziet er naar uit dat de kou nog wel even blijft. Toch jammer dat men ook nu weer “(ijs) beren op de weg ziet”. Code rood en oranje, nu voor het verkeer. Treinen die niet of nauwelijks rijden en vuilnis die vanwege de sneeuw niet kan worden opgehaald. Ook diverse scholen bleven vanwege de sneeuw nog een dag langer gesloten.
Wat jammer voor die kinderen. Hoe leuk hadden wij het vroeger niet? Met de slee naar school en op de speelplaats ijsbaantjes maken waarop je zo heerlijk kon glijden. Door en door koud maar dat deerde ons niet. En dan dat katoenen tasje van de gymspullen, wie weet het nog? In de winter zaten daar onze pantoffels in. Ik vond dat altijd zó bijzonder, want natuurlijk waren je laarzen té nat en té koud en dus mocht je in de klas je pantoffels aan.
Ook de krant werd gewoon vroeg in de ochtend bezorgd, de bakker en de melkboer kwamen zoals altijd aan de deur en we maakten zelf onze stoep en straat sneeuwvrij. Gewoon van de nood een deugd maken was het devies, en vooral genieten van sneeuw en ijs! Alleen de bouw, die werd vanwege de kou altijd stop gelegd, dat noemde men vorstverlet, en als er dan een Elfsteden tocht werd geschaatst dan had heel Nederland een dag ijsvrij! Het leven ging in die dagen dus “gewoon” zijn gangetje, ook tijdens een strenge winter met min tien en veel sneeuw.
Als je de laatste dagen de berichtgeving hebt gevolgd dan vraag je oprecht af hoe het mogelijk is dat vroeger wél alles zo goed geregeld was. Kan het zijn dat we tegenwoordig misschien té snel en té veel van te voren geïnformeerd worden? Zijn we daarom niet meer bij machte om met sneeuwval en kou het land draaiende te houden? Zijn we adequaat reageren verleerd, en kunnen we daarom het weer niet meer de baas?
Het weer! In het pré corona tijdperk, dagelijks het meest besproken onderwerp van gesprek. Vanwege de pandemie is onze weer-talk echter volledig op de achtergrond geraakt. We hadden en hebben belangrijkere zaken aan ons hoofd. Toch, als ik zo terugkijk is het weer ons het afgelopen jaar zeer genadig geweest. Een prachtig, zonnig en warm voorjaar. Met z’n allen aan de wandel en erop uit. Dé perfecte onderbreking tijdens het thuisblijven. Mooie zomerse stranddagen, een pleister op de wonde omdat de vakantie in het buitenland niet door kon gaan. Een milde herfst met behoorlijk wat zonuren en nu eindelijk weer echt winterweer, waardoor wintersport in eigen land beoefend kan worden.
Of heeft het weer misschien stiekem een loopje met ons genomen? Wie weet waren de weergoden op hun ziel getrapt, omdat er niet meer over hen gesproken werd. Ga maar eens na. Afgelopen jaar zouden we tijdens elke feestdag, vrije dag of evenement het beste weer van de wereld hebben gehad. Wellicht een klein pesterijtje vanwege gebrek aan aandacht?
Ik kan het niet laten en moet toch het weerbericht voor komend weekend even checken. We vieren weliswaar geen vastelaovend, maar wat als….?
En ja hoor, ik was er al bang voor. Weeronline geeft vrijdag tot en met dinsdag mooie cijfers. Weinig tot geen neerslag van betekenis, wel kou maar zeker ook zon, iedere dag! Hoe wreed is dit?
Als vastelaovend door had kunnen gaan dan was het zondermeer gelukt de pleinen en de routes voor de optochten, op tijd sneeuw vrij te maken. En de kou? Daar hadden we ons allemaal op kunnen kleden. Ik weet zeker dat Russische bontmutsen en dikke jassen, afgewisseld met felgekleurde pruiken en broeken het vastelaoves modebeeld gedomineerd zouden hebben.
In gedachten zie ik Sjtasiefestasie, de optocht en Bachusdrieve voor me. Een kleurrijke en bonte mensenmassa als mooi contrast tegen een strakblauwe lucht. De glitters van de schmink blinkend in het zonlicht. Maar ja, dit jaar dus even niet…..
Ook geen worsten voor de zusters dit jaar, maar wel, naar het lijkt, prima vastelaoves waer!
Hou je goed warm en blijf gezond!
Liefs Sabina